Een race door Ghana

De overige dagen in Ghana hebben we heel veel in de auto gezeten. Vanaf Mole National Park zijn we via Tamale naar onze accommodatie Biakpa in Volta Regio gereden, om vanaf daar weer terug te keren naar Accra.

Beginnend in Tamale, de grote stad in het noorden. Voor ‘mijn tijd’ heeft Wilco een jaar vrijwilligerswerk gedaan in Tamale; erg leuk om nu eens met eigen ogen te zien waar hij het zo regelmatig over heeft gehad!
Tamale is een drukke / chaotische stad. Er is ontzettend veel verkeer wat vaststaat in de stad, met heel veel brommertjes (waar van alles en nog wat op wordt meegenomen) die overal kriskras doorheen rijden. Daarnaast is er de grote markt, waar van alles en nog wat verkocht wordt. Al lopend daar overheen kijk je je ogen uit; van varkensneuzen naar zakken vol rijst naar allerlei kleding en vervolgens weer kraampjes vol met groente en fruit. En je werd als westerse toerist goed met rust gelaten, dus we hadden alle tijd om inderdaad onze ogen uit te kijken!

Volta Regio is het gebied tussen Lake Volta en Togo; een heel ander stukje Ghana in vergelijking met de rest. Dit is een heel groen gebied met bergen. Daarbij was er sprake van een hoge luchtvochtigheidsgraad, wat in het noorden een stuk droger was.
We hadden onze accommodatie bewust in de bergen uitgezocht, zodat we vanuit hier nog een leuke wandeling konden maken. Echter die leuke wandeling bleek wel heel veel te vragen van onze conditie en doorzettingsvermogen. Ondanks dat we vroeg op de dag gingen wandelen, was het al ruim 30 graden. Met de hoge luchtvochtigheidsgraad werd dit dus een grote zweetpartij. Het pad door de bossen was nauwelijks een wandelpad te noemen; onze gids moest zijn machete gebruiken om een pad te maken, en we moesten veel klauteren (en vaak ook weer naar beneden glijden) om vooruit te komen. Na een klein half uurtje wandelen hebben we besloten om de wandeling te staken en terug te keren naar de wandeling, aangezien het niet te doen was voor ons ongeoefende bergwandelaars.
In deze accommodatie hebben pap en ik overigens de échte Afrikaanse ervaring opgedaan, namelijk de ‘bucket shower’ (ofwel: de emmer-douche). De douche zelf was kapot, en dus moesten we het doen met een grote emmer (gevuld met koud water) en een klein emmertje waarmee we ons konden ‘douchen’. Een hele ervaring, maar doordat we zo hadden gezweten was het toch een opfrissende douche!

Mijn ‘geklaag’ in het vorige verslag over de wegen wil ik nu weer innemen, want de weg naar Mole bleek nog heel goed te zijn in vergelijking met de weg door Volta Regio. In de richting Mole lag tenminste nog (knap gelegd) asfalt. De weg door Volta Regio bestond uit kilometers achter elkaar onverharde weg met veel gaten en kuilen, óf geasfalteerde weg wat ontzettend beschadigd was en waar veel gaten in gevallen waren. De hele breedte van de weg werd door Fofo benut om van links naar rechts rijdend en vaak ook door de berm heen om zoveel mogelijk de kuilen te vermijden. Desondanks reden we uren achter elkaar al hobbelend over deze weg. Erg vermoeiend!
Al zittend in de auto hebben we wel kunnen genieten van het veranderende landschap. Van kaal en zanderig met nauwelijks groen rondom Tamale, naar veel groen met bebossing (lijkend op regenwoud) in Volta regio, en vervolgens weer groen in de vorm van gras / struiken / mango-plantages in de richting van Accra. Daarbij reden we door vele verschillende dorpjes (die er voor ons echter allemaal hetzelfde uit zagen).

De laatste dag hebben we doorgebracht in een lodge aan de kust nabij Accra. Het idee was dat we daarbij lekker een duik konden nemen in de zee. Echter hier bleek sprake van een ontzettend smerig strand! De hele kustlijn lag bezaaid met viezigheid en troep. En geen natuurlijke troep; ontzettend veel plastic, oude kleding en schoenen en spullen wat achtergelaten is door mensen. En daarbij zag je ook in de golven veel viezigheid drijven. Behalve een enkele Ghanees, zagen we verder niemand in de zee zwemmen, en hebben we dit zelf ook niet aangedurfd. Desondanks hebben we nog een dag lekker ontspannen kunnen genieten in de tuin van onze lodge en wandelend over het strand.

Overigens is ons opgevallen dat er in het hele land zoveel troep wordt achtergelaten op de straten. Er zijn geen prullenbakken zichtbaar, dus werkelijk alles wordt gewoon neergegooid op straat. En als je bedenkt dat water wordt verkocht in plastic zakjes (en water uit de kraan/pomp niet gefilterd is en dus niet drinkbaar), dan kun je je bedenken dat er heel veel plastic op de straten ligt. Tevens worden resten van het (bereiden van) eten achtergelaten, en worden uitwerpselen van mensen en dieren ook gewoon in de goot gedaan. Daarnaast zijn de auto’s / vrachtwagens / brommertjes grotendeels heel oud met daardoor slechte en vieze uitlaatgassen. Kortom: de Ghanesen zijn niet echt zuinig op hun mooie natuur.

Alles bij elkaar hebben we een heerlijke vakantie in Ghana gehaald. Nanda was ondertussen een ervaren Ghana-ganger, en heeft daarbij eigenlijk gefungeerd als de gids van papa en Nanda. Het was ontzettend leuk om door dit land heen te reizen, en dan gelijk allerlei ‘ins en outs’ te horen van Nanda over de cultuur en de gebruiken van de Ghanezen. Pap en ik hebben het allebei als een groot avontuur beleefd, waarbij we veel indrukken hebben opgedaan die weer de tijd nodig hebben om verwerkt te worden.