Slavernij en oorlog

Afgelopen dagen hebben we een stukje Amerikaanse geschiedenis geleerd. En niet het stukje waar de Amerikanen heel erg trots op zijn. Namelijk het stukje van slavernij en de burgeroorlog.

Vanuit New Orleans hebben we een auto gehuurd en hebben we een plantage toer gedaan. Langs de Mississippi lagen in de 18e/19e eeuw aan een stuk plantages waar vele slaven aan het werk waren. Deze slaven kwamen vanuit voornamelijk West-Afrika en kwamen aan in New Orleans, van waaruit ze werden doorverkocht aan de plantagehouders. Hier moesten ze werken in het land (voornamelijk teelt van katoen en suiker) of als persoonlijke slaven voor de familieleden. Na de burgeroorlog is de slavernij afgeschaft.
Enkele van de plantages zijn tegenwoordig open gesteld voor het toerisme. En daar hebben wij dus een toer langs gedaan. Aangezien elke plantage behoorlijk wat entreegeld vraagt, hebben we er eentje uitgezocht om te bezichtigen. Dit was Laura’s plantage in Creoolse stijl. Onder leiding van een gids hebben we een rondleiding gekregen over het terrein. Enerzijds kregen we te zien hoe de plantage families leven in het prachtige hoofdgebouw. Anderzijds kregen we te zien in welke armoedige omstandigheden de slaven leefden. Erg indrukwekkend...
Saillant detail van Laura’s plantage; tot de jaren 70 van de 20e eeuw was deze nog in werking. Na de afschaffing van de slavernij werden de slaven allemaal in loondienst genomen en dus werknemers. Ze moesten daarvoor allemaal een contract ondertekenen. Echter aangezien ze allen analfabeet waren en alleen Frans spraken (en het contract was in het Amerikaans), wisten de slaven niet wat ze ondertekenden. Als slaaf kregen ze voedsel en onderdak van hun familie; als werknemer moesten ze hiervoor gaan betalen. Aangezien ze slechts een klein salaris kregen en de prijzen erg hoog lagen, veranderde er dus eigenlijk niet zo veel aan hun omstandigheden. Schandalig!

Onderweg van New Orleans naar Memphis hebben we een tussenstop gemaakt om ons te verdiepen in de Amerikaanse burgeroorlog. Met de auto zijn we naar Vicksburg gegaan.
De burgeroorlog ontstond doordat de toenmalige president de slavernij bij wet afschafte. Aangezien het zuiden van USA afhankelijk was van de slavernij, kwamen zij hiertegen in opstand. Het noorden van de USA was het wel eens met de afschaf van de slavernij. En zo ontstond dus de burgeroorlog. In Vicksburg heeft de beslissende veldslag in die burgeroorlog plaatsgevonden, waardoor de oorlog is geëindigd op 4 juli. Het noorden won, en de slavernij werd dus afgeschaft. Sinds die tijd wordt door de Amerikanen op 4 juli onafhankelijkheidsdag gevierd.
In Vicksburg hebben ze een nationaal militair park opgezet om de veldslag en de gesneuvelde soldaten te herdenken. Een herdenken kunnen die Amerikanen! Via een autoroute van ruim 20km werden we langs verschillende belangrijke plekken geleid, waarbij de gehele veldslag van de verschillende kanten werd belicht. Op het hele terrein staan herdenktekens van alle verschillende bataljons van de verschillende Amerikaanse Staten. Daarnaast wordt erg ook aandacht besteed middels monumenten aan de belangrijkste personen van de veldslag. In totaal staan er zo'n 1300 monumenten op het terrein! Daarnaast is er ook nog een begraafplaats van de gesneuvelde militairen, waar ruim 17.000 militairen begraven liggen. Alles bij elkaar zeer indrukwekkend om te zien!

Vicksburg heeft ook nog een andere belangrijke rol in de wereldgeschiedenis geschreven; hier werd namelijk hier het eerste flesje Coca Cola gebotteld. De smaak Coca Cola was al een tijd daarvoor uitgevonden in Atlanta. Het kon echter alleen vanuit de tap in een café geschonken worden, waardoor het niet verspreid kon worden naar andere landen. Tot in 1894 meneer Biedenharn bedacht dat als je de drank in een flesje zou doen, dit verspreid kon worden. En de rest is ondertussen bekend… De Biedenharn-fabriek is ondertussen opgeheven (is nu een museum), maar de flesjes Coca Cola worden nog altijd wereldwijd verspreid.

De reis van New Orleans naar Memphis hebben we overigens gedaan met de trein; de AMTRAK. Door heel USA heen liggen verschillende lange trajecten van de AMTRAK. De Amerikanen zelf gebruiken vooral het vliegtuig om tussen grote steden te reizen, aangezien de afstanden zo groot zijn. De totale reis van New Orleans naar Memphis duurt bijvoorbeeld 9 uur, en is slechts onderdeel van het lange traject naar Chicago (welke bijna 20 uur duurt). Op de meeste trajecten rijdt maar 1 keer per dag een trein, dus je moet goed plannen wanneer je de trein wil hebben!
De AMTRAK is overigens wel een hele prettige en relaxte manier om te reizen. Met zeer royale, gereserveerde plaatsen kun je heerlijk zitten in de trein. Daarnaast is er een aparte panorama-coupe met grote ramen (zelfs om naar boven te kijken) en stoelen die zijwaarts geplaatst zijn zodat je een goed zicht nadat buiten hebt. Het was dus genieten van het uitzicht!