Toerist en werk op Curacao

Mijn eerste weekje van mijn ‘grote’ vakantie dit jaar zit erop; een week met vele indrukken die ik graag met jullie wil delen…

De eerste week van mijn vakantie heb ik doorgebracht op Curacao. Ik heb verbleven in een B&B in de buurt van Piscadera (een wijk ten westen van Willemstad). Een klein appartementje met beperkte ruimte (hele kleine keuken, waar dus helaas nauwelijks gekookt kan worden). Maar de gastvrijheid van de eigenaren Inchie en Pedro doet deze beperkte ruimte zeker teniet! Wat een ontzettende lieve mensen! Dagelijks een heerlijk ontbijt met versgemaakte smoothie en elke dag een andere, goedgevulde sandwich. Tevens kan ik ze van alles vragen, en komen ze ook uit zichzelf met allerlei tips om te doen op het eiland. En als toppunt van hun gastvrijheid heb ik gedurende deze week hun auto mogen gebruiken!

City-sightseeing hoort natuurlijk bij een bezoek aan Curacao, dus heb ik de hoofdstad Willemstad uitgebreid verkend. Ik had een rondwandeling gevonden, waarbij er ook wat uitleg werd gegeven over de punten waar ik langs kwam. Deze heb ik in meerdere delen gedaan, want vanwege de warmte was het niet te doen om urenlang door de stad heen te lopen! Die pastelkleurige huizen heb ik heel vaak op foto’s gezien, maar nu heb ik ze eindelijk met eigen ogen kunnen bewonderen! Eigenlijk is dit maar een heel klein stukje van Willemstad, maar wel het ‘handelsmerk’ van de stad!
De Emmabrug in Willemstad is een hele belevenis! Dit is een (drijvende!) pontjesbrug die de meest toeristische wijken met elkaar verbindt. Als er echter een boot langs moet, wordt de brug in zijn geheel gedraaid. Aangezien ik nogal wat tijd doorbracht op de brug om te fotograferen, had ik niet helemaal door dat dit ‘draaien’ stond te gebeuren. Ik stond dus midden op de brug toen de brug begon te draaien. Op dat moment was het dus ook onmogelijk om van de brug af te komen, en stond ik 20 minuten vast op die brug in afwachting van het vrachtschip wat moest passeren! Gelukkig was ik niet de enige die er nog op stond…
Imposant om te zien is de Wilhelminabrug. Dit is een ‘snelweg’-brug over de baai die zodanig hoog is dat alle cruiseschepen er onderdoor kunnen. En dat is behoorlijk hoog! De Mississippi-bruggen zijn hier niks bij!
Daarnaast heb ik me weer eens verdiept in de zwarte geschiedenis van ons land; de slavernij. Hiertoe heb ik het slavernij-museum bezocht. Vooral indrukwekkend waren de vele verhalen en tekeningen over de omstandigheden op de schepen die de slaven vervoerden van Afrika naar de Cariben.

Verder is het natuurlijk ook nog tijd om te relaxen op het eiland. Jaja, zelfs ik heb een aantal uren op het strand doorgebracht… De meeste stranden zijn van een particuliere ondernemer, en moet je dus voor betalen. Maar dan krijg je wel gelijk parasols, handdoeken, strandbedden met kussens en beveiliging erbij! Dus je kunt heerlijk relaxed zitten, en ook nog zonder zorgen je spullen achterlaten als je even wilt zwemmen en/of snorkelen. En dan zit er tussen de strandjes een heel verschil in drukte; op het ene strand lig je zij-aan-zij, op het andere strand is het heerlijk rustig!

Uiteraard ben ik op Curacao ook gaan duiken! Begin van dit jaar heb ik natuurlijk mijn duikbrevet gehaald op Bonaire, maar toen was ik vooral bezig om alle oefeningen te doen. Na vele duiken in Nederland, waren dit mijn eerste funduiken in de Tropen. Vooraf had ik reeds via de social media een duikbuddy geregeld; Roland. Hij is met zijn gezin op vakantie, maar niemand van dat gezin is een duiker. Dus was hij ook op zoek naar een buddy. Zodoende hebben we meerdere duiken met elkaar gemaakt op verschillende plekken op het eiland, en hebben we ook nog een avondduik gedaan. En al die duiken waren geweldig! Heerlijk duiken in een shortie (want watertemperatuur is zelfs op diepte 28 graden!), geen klappertanden bij het omkleden. En bovenal; zicht op een geweldige onderwaterwereld. Er is zo ontzettend veel verschillend leven te zien! Je weet niet waar je moet kijken! Hier kan ik geen genoeg van krijgen … gelukkig volgt er nog een week op Bonaire!

Deze week was ook nog bedoeld om me te orienteren op de ouderengeneeskunde op Curacao. Daartoe heb ik een paar dagen meegelopen met de (enige!) specialist ouderengeneeskunde op het eiland; Aya Macdonald. Daarnaast leveren ook huisartsen de medische zorg in de verpleeghuizen.
Er zijn op het eiland verschillende organisaties die verpleeghuiszorg leveren, en dus ook verschillende huizen. Met de directeuren van al deze organisaties heb ik mogen kennismaken.
De organisaties zijn pas sinds kort een beetje samen gaan werken, dus de kwaliteit binnen de verschillende huizen is er wisselend. Ook uit politiek oogpunt heeft de ouderenzorg nog niet veel aandacht gekregen, dus daar is nog een heleboel te bereiken.
Ik heb in de verschillende huizen mogen meekijken. En dit was toch wel een heel groot verschil met hoe de verpleeghuizen in Nederland georganiseerd zijn. Ik heb veel te klagen over de organisatie in Nederland, maar vergeleken met Curacao is het in Nederland goed geregeld! De gebouwen zijn erg oud (sommigen zelfs deels afgekeurd), er is geen privacy op de 8-persoons kamers, de bedden/rolstoel zijn allen zeer gammel en verroest. Het was toch wel een schok voor me om dit te zien.
In tegenstelling tot de faciliteiten vond ik het personeel allemaal wel zeer betrokken en hartelijk. Er wordt met veel liefde voor de ouderen gezorgd, en ze zijn erg meedenkend in de medische zorg voor deze mensen. Daarnaast werd ik door iedereen erg welkom ontvangen.

Nog wat wetenswaardigheden:
- Het is momenteel zelfs voor Antiliaanse begrippen erg warm op het eiland. Op Curacao komen bijna nooit orkanen aan land; deze gaan meer langs de bovenwindse eilanden naar USA. Maar door de orkanen ten noorden van Curacao wordt hier alle wind ‘ontnomen’; het is op het eiland juist windstil en een stuk warmer als normaal. Zelfs de Antillianen klagen nu over de warmte! Tevens is er een ‘hitteprotocol’ van kracht binnen de verpleeghuizen. Mijn laatste dag op Curacao was erg extreem; er werd zelfs gesproken van een gevoelstemperatuur van 45 graden!
- Ondanks goed insmeren, kwam ik op een dag toch verbrand terug bij mijn B&B. Inchie kwam toen met een stengel aloe-vera aan. Deze werd geschild, en vervolgens werd het gelei-achtige binnenste op mijn huid gesmeerd. Het werd een beetje een plakkerig bedoening en het rook ook niet heel fris, maar het werkte erg goed op de huid! Het branderige gevoel was gelijk verdwenen, en de huid voelde een stuk zachter. En een dag later was de verbranding weg! Veel beter als aftersun dus!