Nog een paar dagen Bonaire

Zoals reeds eerder vermeld verblijf ik bij Tessa. Ik ken Tessa van mijn opleiding tot specialist ouderengeneeskunde (SO). Mijn laatste jaar van mijn opleiding was haar eerste jaar. Ik heb ondertussen mijn opleiding afgerond, en Tessa is hier nog volop mee bezig. En zij heeft in het kader van haar opleiding 3 maanden gewerkt in het verpleeghuis van Bonaire.
Uit beroepsdeformiteit heb ik uiteraard een rondleiding gekregen langs de gezondheidszorg van Bonaire. Het verpleeghuis, ziekenhuis en thuiszorg is van 1 organisatie (Fundashon Mariadal), en Tessa heeft dus met allen te maken gehad. In het ziekenhuis kunnen maximaal 40 patienten opgenomen worden, in het verpleeghuis 75.
Interessant om te zien hoe de gezondheidszorg is ontwikkeld op Bonaire. Opvallend is dat alle specialisten in het verpleeghuis/ziekenhuis Nederlanders zijn, die voor een bepaalde tijd worden uitgezonden naar Bonaire (van 3 maanden tot 2 jaar). En dat er dus zeer frequent een wisseling is van de artsen, zodat de patienten niet echt een vast gezicht hebben. Van elke reguliere specialist is er 1 aanwezig op het eiland, en andere specialisten (zoals bijvoorbeeld een oogarts of een orthopeed) worden ingevlogen vanaf Curacao / Aruba of vanaf omliggende landen als Venezuela en Colombia. Hierdoor is het allemaal kleinschalig, en is er laagdrempelig contact tussen de verschillende specialisten.

Doordat Tessa hier al 3 maanden woonde, kent ze ook veel mensen. En ik ben regelmatig meegenomen naar feestjes, bijeenkomsten en BBQ’s met die mensen. Het is hier heel normaal om iemand (onaangekondigd) mee te nemen naar feestjes. Dat zou je in Nederland niet zo snel doen!
Wat betreft die BBQ: die werd spontaan georganiseerd door enkele vrienden ter afscheid van Tessa. Iemand nam een BBQ mee naar een speeltuintje, ieder nam wat te eten mee, en het is een leuke avond. Je ziet overal plekken waar families/vrienden bij elkaar komen om met elkaar te BBQ-en. En nadien wordt alles ook weer netjes opgeruimd en meegenomen…

Uiteraard heb ik ook nog een aantal dingen op het eiland gezien. We zijn naar het Washington Slagbaai National Park geweest; een mooi natuurgebied met uitgebreide flora (vele cactussen) en fauna (vele flamingo’s en hagedissen). Er is een autoroute doorheen, maar dat kan alleen met een 4wd. Helaas lukte het niet om deze te huren, en hadden we alleen een personenauto. Er bleek echter ook een wandelroute vanaf de ingang, dus die hebben we uiteindelijk gedaan. Heb ik toch nog kunnen genieten van een stukje van dit mooie natuurgebied!

Verder zijn toch wel de meest mooie plekken gerelateerd aan de zee. Zandstranden hebben ze niet veel, maar daarentegen wel veel plekken waar je het water in kunt gaan om te gaan snorkelen en/of duiken. Dat zijn dan plekken waar een platform ligt met een trappetje, zodat je makkelijk het water in en uit kunt.
Een mooie (en bekende) plek aan zee is 1000 steps. Vanaf de autoweg moet je een trappetje (uitgehouwen uit de rotsen) naar beneden en dan kom je bij een prachtige rotsstrandje aan zee, waar je ook weer mooi kunt snorkelen. Het trappetje heeft ‘maar’ 40 treden, maar de naam is gegeven vanwege het feit dat dit wel 1000 treden lijkt als je met je gehele duikuitrusting weer naar boven moet…

Helaas komt ook aan deze mooie vakantie ook weer een einde… Op zaterdag ben ik samen met Tessa weer terug naar Nederland gevlogen, waar we op zondag aangekomen zijn. Deze terugreis bleek nog een hele ervaring: na ruim 9u vliegen landden we namelijk op het vliegveld van Brussel! Door drukte in de lucht moesten we via een omweg over de Atlantische Oceaan vliegen, en door mist kon er niet goed geland worden op Schiphol. De kerosine was op, dus moesten we uitwijken naar Brussel.
Aldaar werd er weer bijgetankt, maar voordat we weer de lucht in konden was het 90 minuten later. Op Schiphol was er een verscherpte paspoortcontrole, waardoor we daar nog 30 minuten in een rij hebben gestaan. De bagageband werd extra gecontroleerd door de douane aangezien we uit de Cariben kwamen, dus alle tassen moesten nog door rontgenapparatuur. En daarna werd mijn tas er ook nog uitgepikt voor een extra controle!
De geplande landing was om 11u30 op Schiphol. Pap was me heel lief op komen halen, maar die heeft lang moeten wachten. Uiteindelijk was ik pas om 15u zover om officieel met tassen Nederland binnen te stappen!