Allerlei ´water´-avonturen

We zijn ondertussen doorgereisd naar het westen van Big Island. Dit was een lange autotocht over kilometers lange, rechte wegen met nauwelijks iets te zien. Niet echt de leukste route, dus.
Onderweg hebben we nog even gestopt bij een ‘Black Sand Beach’ om eventjes de benen te strekken en een hapje te eten. Voor ons volkomen onverwacht bleek dit ‘Black Sand Beach’ een rustplaats te zijn voor schildpadden. Op het strand lagen, tussen de zonnende en zwemmende mensen in, verschillende schildpadden uit te rusten. We hebben dus niet met schildpadden kunnen zwemmen bij Molokini Island, maar hebben ze nu alsnog gezien!

In het westen van Big Island is vooral het waterleven een belangrijke toeristische trekpleister. Verschillende organisaties bieden allerlei verschillende boottochten aan. Zo zijn wij gisteren met een organisatie meegegaan om met dolfijnen in de oceaan te gaan zwemmen. De westkust van Big Island is aantrekkelijk voor dolfijnen; er zijn geen hoge golven, weinig stroming en het is visrijk water. Hierdoor is dit een plek voor dolfijnen om te komen rusten. Alhier in de oceaan kunnen honderden dolfijnen gespot worden.
Alleen … al wat wij zagen, geen dolfijnen. De kapitein van het schip heeft echt zijn uiterste best gedaan om dolfijnen te spotten (we hebben een aantal uur rondgevaren), maar we hebben geen dolfijnen gezien!
Wat we daarentegen wel hebben gezien, zijn ‘Short-finned Pilot Wales’ ofwel Indische Grienden / walvissen. Dit is kennelijk iets erg bijzonders, aangezien deze walvissen normaal gesproken in de diepte van de oceaan zwemt. Wij hebben een groepje van ongeveer 10 walvissen gezien die aan de oppervlakte van het water zwommen.

Aangezien de organisatie een 100% garantie geeft op het zwemmen met dolfijnen en dat gisteren niet gelukt is, mochten we vandaag nogmaals met ze mee voor een 2e kans. En deze keer is het wél gelukt om dolfijnen te zien en met ze te zwemmen! We zijn op verschillende plekken de oceaan in gegaan met snorkel-outfit om daarmee de dolfijnen te zien zwemmen. En op deze manier hebben we uiteindelijk honderden dolfijnen kunnen zien. Deze dolfijnen leven in het wild, dus het is niet mogelijk om te zwemmen met / spelen met de dolfijnen. Maar meer het idee van zwemmen BIJ de dolfijnen. Erg indrukwekkend en het gaf een erg goed gevoel dat we vandaag alsnog met de dolfijnen hebben kunnen zwemmen!

Vanavond hadden we reeds een andere water-excursie geboekt, namelijk zwemmen met Mantaroggen. De Mantaroggen zijn de grootste in zijn soort, en kunnen een spanwijdte hebben van 5m en kunnen tot 800kg wegen. Ofwel; best grote beesten! Bij Big Island leven ook nog eens de grootste Mantaroggen ter wereld, omdat ze hier beschermd zijn en dus niet gevangen mogen worden voor consumptie.
Aangezien de Mantaroggen nachtdieren zijn, is deze excursie dus in de avond gepland. Mantaroggen leven van plankton. Door heel veel licht in het water te schijnen, komt het plankton naar de oppervlakte en volgen de Mantaroggen automatisch. En zo konden wij ze dus ook zien!
Het was in eerste instantie al een bijzondere ervaring om in het donker te gaan snorkelen. Om niet te verdwalen, moesten we ons allemaal vasthouden aan een surfplank met handvaten. Verder moesten we plat op het water gaan liggen, zodat de Mantaroggen onder ons door konden zwemmen en wij ze niet aan zouden raken.
In het begin zagen we een Mantarog op behoorlijke diepte onder ons door zwemmen. Dat was reeds indrukwekkend. Toen we echter weer aan boord moesten van de boot, bleek de rog met ons meegezwommen te zijn en bleef nog lange tijd bij ons zwemmen. Hij cirkelde onder ons door (maakte ‘koprollen’ onder ons door), een beetje het gevoel alsof hij kwam spelen. Hij zwom daarbij nog geen 10cm onder het wateroppervlak onder ons door. Je kunt je voorstellen hoe indrukwekkend om zo’n groot beest vlak onder je door te zien zwemmen. Ondanks dat je weet dat hij ongevaarlijk is, komt het ook wel een beetje beangstigend over. Ik had de neiging mijn adem in te houden, mijn buik in te trekken en mijn benen omhoog te steken; alles om hem maar niet aan te raken. Maar wat een ontzettend machtig gevoel gaf het om een Mantarog te zien op zo’n kleine afstand! Geweldig!

Kleine domper was overigens dat mijn fotocamera bij de Mantarog-excursie zeer waarschijnlijk is gesneuveld. Tot deze excursie ging het heel goed met het onderwater fotograferen in de waterdichte zak. Echter in de boot op de terugweg kwam ik erachter dat de waterdichte zak nu vol met water zat, en dus ook mijn camera nat was (en niet meer werkte). Gelukkig zijn de foto’s van deze excursie nog wel gered. Of mijn camera het gaat redden, weet ik pas over een paar dagen. Volgens de internet-adviezen kan je pas na een paar dagen drogen zeggen of de camera definitief kapot is of niet. Duimen dus dat hij het gaat overleven.