Afsluiting

Nog 1 keer een kort verslagje, aangezien we de laatste dag in Londen ook nog leuke dingen hebben meegemaakt!

Zondag zijn we namelijk nog getuige geweest van de mountainbiken bij de mannen. Dit vond plaats buiten Londen, namelijk in Hadleigh Farm. Dit is een gebied met uitzicht op de zee, waar we 40min met de trein naartoe moesten reizen. Het is een boerderij met land wat gerund wordt door het Leger des Heils, waarvan het land nu dus omgebouwd was als een mountainbike-parcours.
Het parcours was ruim 3km lang wat 7 keer afgelegd moest worden (in totaal ongeveer anderhalf uur), en had verschillende hindernissen. Zo was er een afdaling over grote rotsblokken, een stijle klim, en allerlei haarspeldbochten. We konden over het hele terrein heen lopen, en dus ook op verschillende plekken de sporters bekijken.
Er waren 19.000 bezoekers. Aangezien het terrein zo groot was, kwam het niet zo druk over. We konden dus ook rustig langs het parcours lopen, en dan op bepaalde plekken aan het parcours gaan staan.
De sporters waren van een zeer verschillend niveau. Je had natuurlijke de échte toppers, maar ook sporters van exotische landen. De nummer laatst (uit Guam) was na 1 rondje al bijna gedubbeld! Het leuke hiervan was dat de sporters over het hele parcours verspreid waren, en dat je dus nooit lang hoefde te wachten voordat er weer een sporter langskwam.
Al met al was het mountainbiken ook weer leuk om naar te kijken, en dus een goede laatste sport om te zien.

En als klap op de vuurpijl (letterlijk) zijn we zondagavond naar de sluitingsceremonie geweest in het Olympisch Stadion. Dit is eigenlijk niet te omschrijven hoe dit was. GEWELDIG!!! Wat een ambiance, wat een feest, wat een show, wat een muziek, wat een publiek.
Er waren vele kippenvel-momenten. Het moment bijvoorbeeld dat alle vrijwilligers werden bedankt, en dat er (terecht) minutenlang applaus was. Het moment dat alle sporters tegelijkertijd het stadion inkwamen. Het moment dat Take That optrad (op het moment zelf al kippenvel, achteraf kwamen we erachter dat de zanger een week eerder zijn dochtertje had verloren). Het moment dat de Spelen officieel werden afgesloten en dat het Olympisch Vuur werd gedoofd.

Aan alle mooie reizen komt helaas weer een einde. Gisteravond zijn we weer teruggekomen in Nederland (gewoon in Zaandam, dus niet gehuldigd in Den Bosch!), en ik heb ondertussen alweer een dag gewerkt.
We hadden de Olympische Spelen voor geen goud willen missen. Wat bijzonder dat we getuige mochten zijn van al deze mooie sportmomenten. Sporters hebben 4 jaar lang alles opzij gezet voor dat ene moment op de Olympische Spelen, en zijn dan ook zeer gedreven om daar goed te presteren. Daardoor zijn wedstrijden spannend, en komen er invoelbaar veel emoties bij kijken.
En daarnaast al die supporters vanuit de hele wereld, die heel gebroederlijk naast elkaar 'hun' sporters staan aan te moedigen. Geen onvertogen woord is er onderling gevallen, en iedereen gunde het elkaar ten zeerste.
We hebben heel erg genoten, en ik hoop dat jullie middels de verslagen een beetje met ons hebben kunnen meegenieten!