2 bijzondere sportlocaties

We zijn ondertussen weer 2 sportevenementen verder; allebei vonden deze plaats op een hele bijzondere locatie.

Gisteren zijn we de hele dag bij het tennissen geweest op het terrein van Wimbledon. Deze traditionele sportlocatie stond al lange tijd op ons verlanglijstje om een keer naar toe te gaan, en gisteren was het dus eindelijk zo ver.
We hadden kaartjes voor Court 1, maar bleken over het hele terrein te mogen lopen (we mochten alleen Centre Court niet in...). Uit een interview van een speler hadden we al begrepen dat het park 'overgenomen' was door het IOC, en dat er weinig van de Wimbledon-tradities zelf over was. Het terrein was geheel omgetoverd in de Olympische kleuren (roze/paars). Daarnaast was het aangekleed met de eettentjes van de Olympische Spelen zelf. De aardbeien met slagroom waren er overigens nog wel, waar we dan ook heerlijk van hebben genoten.
We hebben de Murray Mountain / Henman Hill ook mogen aanschouwen. Wat er op televisie altijd uitziet als een enorme heuvel 'waar veel toeschouwers op zitten, bleek in het echt slechts een 'klein' heuveltje te zijn van maximaal 50m breed! Er kunnen overigens wel veel mensen op zitten...
Zoals gezegd, hadden wij kaartjes voor Court 1. Dit was de baan waar Andy Murray zijn wedstrijden speelde, en waar dus ook veel Britten aanwezig waren. De eerste wedstrijd was de kwartfinale tussen Murray en Almagro; hierbij bleek het niveau-verschil erg groot te zijn en de wedstrijd was dan al binnen een uur beslist (in het voordeel van Murray). Hetzelfde gold voor de wedstrijd tussen Serena Williams en Wozniacki. Binnen 2,5 uur waren al 2 wedstrijden gespeeld, welke beiden niet echt spannend waren.
Gelukkig kregen we daarna 2 wedstrijden te zien die wel leuk waren. Er was namelijk de kwartfinale tussen Del Potro en Nishikori, welke een spannende 2-setter werd (Del Potro won uiteindelijk).
Vervolgens hadden we ook nog een mixed-dubbel wedstrijd tussen Groot-Britannie en Tsjechie. Dit was een wedstrijd waar de Britten erg enthousiast aanwezig waren, en met man en macht de Britten toejuichten. Het was een hele spannende wedstrijd, waar een 3e set uiteindelijk de winnaar moest bepalen. Uiteindelijk werd de wedstrijd beslist in het voordeel van de Britten, tot groot plezier van het publiek.
Overigens was er ook nog koninklijk bezoek op Wimbledon; de wedstrijd tussen Murray en Almagro werd bijgewoond door William en Kate. Het leuke was dat ze gewoon tussen het publiek inzaten (niet naast ons). Na de wedstrijd waren ze wel weer snel vertrokken...

Vandaag zijn we naar een voor ons onbekende sport geweest, namelijk het beachvolleybal. En ook dit was op een hele bijzondere locatie, namelijk de Horse Guards Parade. Op deze plaats staan normaal gesproken de paarden gestald van de wachten van Buckingham Palace. Er is nu een tijdelijk stadion gebouwd (voor 15.000 man!) voor het beachvolleybal.
Wij bleken kaartjes te hebben voor de achterste, bovenste rij van het stadion. En we hadden een geweldig uitzicht vanuit daar! Op de achtergrond van het stadion staan namelijk alle gebouwen van het paleis. Het was dus een mooi plaatje; het beachvolleybalveld met een enorme tribune, met daarachter deze mooie gebouwen.
Het beachvolleybal zelf bleek ook nog eens hartstikke leuk te zijn om naar te kijken. We hebben zowel een vrouwen- als een mannenwedstrijd gezien. Elke wedstrijd duurde ongeveer 40 minuten. En in die 40 minuten gebeurde er hartstikke veel. Het is eigenlijk een hele spectaculaire, leuke sport om naar te kijken. We hebben ons dan ook voorgenomen om ook eens in Nederland naar een beachvolleybal-toernooi te gaan.

Na het beachvolleybal hebben we afscheid genomen van Sandra, want die is vandaag weer terug naar huis gevlogen. Ondanks dat we samen heen zijn gegaan, hebben we de afgelopen dagen veel dingen afzonderlijk van elkaar gedaan. Sandra had kaartjes voor andere evenementen dan ons, en dit bleek ook nog eens op andere dagdelen te zijn. Gelukkig zagen we elkaar 's avonds nog wel op de boot om de verhalen uit te wisselen!
Wel raar hoor, dat Sandra nu weg is. We zijn natuurlijk met zijn 3-en aangekomen, en nu blijven Wilco en ik met zijn 2-en over...